Voor een boek over mijn familie, doe ik onderzoek naar de tricotagefabriek van Reinier Muller en zijn familie in Groningen. Muller startte de fabriek in 1880 in de Poelestraat. Later werd een grote fabriek gebouwd aan de Meeuwderweg.
Toen Reinier Muller naar Den Haag verhuisde in 1925, werd mijn grootvader Willem Gijsbert Huijgen er directeur, maar hij stierf al in 1929.
Huijgen was getrouwd met de eerste twee dochters van Reinier Muller. Eerst met de oudste dochter, (zij stierf aan de Spaanse Griep in 1918) en daarna de tweede dochter.
Hij werd opgevolgd door de zoon van Reinier Muller, Rudolph Muller, die samen met Cornelius Grol de fabriek ging leidend, totdat de fabriek werd geliquideerd in de jaren vijftig.
Veel meisjes en vrouwen
In de fabriek werkten veel meisjes en vrouwen, afkomstig uit Groningen, maar ook van het ‘Groningse platteland.’ Het fabrieksgebouw bestaat allang niet meer. Wel is er op die plek een Reinier Mullers’ Laantje en het rode hek, dat de toegang vormde tot het fabrieksterrein. Er waren ook filialen in Appingedam, Roden en Hoogezand.
Ik ben op zoek naar
Verhalen en anekdotes over hoe het er in die fabriek aan toeging en daarom zoek ik mensen die er wellicht nog hebben gewerkt, of ouders of grootouders hebben die er hebben gewerkt. Wellicht hebben zijn hun kinderen of kleinkinderen verteld over het werk in de fabriek. En misschien hebben mensen ook nog wel foto’s van de fabriek, in oude foto-albums. Vooral foto’s van het interieur en van de mensen die er werkten, zijn leuk. Het is ook interessant om afbeeldingen te zien van de producten die er werden gemaakt, mochten die er zijn. Er was een fabrieksmerk: REMU. En V&D was naar verluidt een grote afnemer.
Was het er lawaaierig, hoe rook het er?
Verder ben ik benieuwd naar verhalen over hoe het was om in die fabriek te werken. Was het er lawaaierig, hoe rook het er? Moest men erg hard werken? Hoe laat begon en eindigde de dag in de fabriek? Hoe zag een dag in de fabriek eruit? Hoe was de sfeer in de fabriek, was het leuk werk, of juist niet. Werden werknemers goed betaald of juist niet? En wat was dan het loon? In de fabriek stonden verschillende breimachines, maar er waren ook andere ruimtes waar de gebreide stoffen in elkaar gezet werden tot een compleet kledingstuk. Hoe ging dat in zijn werk? En welke kledingstukken werden er gemaakt, behalve ondergoed, kousen en sokken. Hoe verging het de fabriek in de oorlogsjaren?
Ook zou ik graag willen weten hoe werknemers de leidinggevenden hebben ervaren. Hebben zij Reinier Muller of zijn zoon Rudolph, of Willem Gijsbert Huijgen, of Cornelius Grol wellicht gekend? Wat waren het voor werkgevers: waren ze aardig of niet aardig, waren ze streng of juist niet? Ik heb ook begrepen dat er een sportvereniging was voor fabriekspersoneel. Wellicht zijn er mensen, die daar iets over kunnen vertellen.
Heeft u anekdotes, verhalen en/of foto’s van de tricotagefabriek van Reinier Muller, mail mijn dan op heleen.debruijn@hetnet.nl. U bijdrage is zeer welkom.
Geef als eerste een reactie