De winter is nu niet meer te ontkennen. Koude nachten en koude dagen. Het is nu echt weer tijd voor mutsen, handschoenen en een dikke, dikke sjaal. Op dagen dat het droog en zonnig is, is het heerlijk om buiten te zijn en de frisse lucht op te snuiven. Het is bijvoorbeeld een leuk idee om eens te gaan wandelen in de Onlanden. Een mooi stukje natuur pal naast Hoogkerk.
Tot mijn verbazing hoorde ik dat daar ottertjes leven. Nu weet ik niet of die zich makkelijk laten zien aan de passerende mens, maar toch! Otters, zo vlakbij huis. Doorgaans tref ik die alleen in de dierentuin aan.
De voorbereidingen voor een strenge winter zijn in volle gang. Winkels liggen vol met duizenden kilo’s strooizout. Daarnaast staan honderden sneeuwschuivers opgesteld. (Van die plastic scheppen die helemaal niet fijn schuiven). Treinen en vluchten worden bij voorbaat al afgelast en met één druk op de knop wordt er een code oranje of rood afgegeven. Mijn teleurstelling was zeer groot toen ik het gordijn open schoof en er nog geen vlok sneeuw te zien was.
Vroeger werd je wakker en dan lag er een geweldig pak sneeuw. Ik kan me niet herinneren dat daar zo’n paniek om werd gezaaid. Er lag veel sneeuw en dat was het. Als kind ging je sleetje rijden of een sneeuwpop bouwen. En als volwassene moest je de auto krabben voor je langzaam, maar toch gewoon de weg op ging.
Ik vind de betutteling in Nederland soms iets te ver gaan. We snappen zelf toch dat we met heel harde wind iets voorzichtiger zijn? Of dat het na flinke sneeuwval behoorlijk glad kan zijn? Ik heb daar geen code voor nodig. In geen enkele kleur.
Ik hoop stiekem dat als ik morgenvroeg mijn gordijnen open doe dat de wereld wit is!
Geef als eerste een reactie