Daar is die dan, de laatste column van 2018. Gek is dat zo aan het eind van het jaar. Even over de schouder terug kijken. Maar ook alles afsluiten. Dubbel zo vreemd omdat er feitelijk helemaal niets aan de hand is. Het wordt ochtend, het wordt avond, de dag is voorbij en een nieuwe breekt aan. Alleen drukte omdat wij zo nodig een kalender moeten hanteren…
Maar het is ook fijn om even een ijkpunt te hebben. Even relativeren wat er allemaal is geschied. Denken aan wie er zijn geboren maar ook aan wie ons hebben verlaten. Een nieuw jaar dus voor je gevoel weer opnieuw te kunnen beginnen. Nog beter of anders doen dan je had gedaan. Ik denk dat we zoiets in de hectiek van deze tijd nodig zijn.
Voor mij persoonlijk was dit een fantastisch jaar waarin ik geweldige mensen heb leren kennen. Mensen die mij een kans boden waardoor ik een prachtige en uitdagende baan heb gekregen. Het was ook het jaar waarin voor mij vertrouwde mensen hun hart volgden. Ik had wekelijks contact en dat zal nooit terug keren. Gelukkig heb ik mooie herinneringen aan die mensen wat even waardevol is.
Qua dieren was er weer veel te beleven. Vorige week was het hoogtepunt, denk ik. Ik heb een Scandinavische buizerd, die was aangereden, gered. Hij lag voor dood op het wegdek en ik nam hem mee naar huis omdat ik ontdekte dat er toch iets leven in zat. Thuis zag ik na een beetje onderzoek dat het nog een kans van slagen had. Dus de dierenambulance gebeld. Nu zit hij bij Fauna Visie en ik mag de vogel wanneer hij voldoende is aangesterkt uitzetten!
Dat zijn toch geweldige dingen zo aan het eind van het jaar. Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en alvast een grandioos 2019!
Geef als eerste een reactie