Je kent ze wel, van die oude wijsheden. Op zich is het altijd makkelijk als je het een keertje niet weet dat iemand bijspringt met een handige tip. Maar er zijn ook van die raadgevers waar ik, hoe goed bedoeld ook, niet altijd op zit te wachten.
Afgelopen week kampte ik met een serieus probleem. Ik had iets wat begon met een buikpijn en al snel werden de wc en ik gezworen vrienden. Ik kon gewoon niet meer stoppen met water poepen. Voor mijn gevoel hoefde ik alleen mij zelf nog door te spoelen. Zo slap als een vaatdoek en ik had gewoon afkeer gekregen van elke vorm van voedsel. Wel makkelijk als je af wilt vallen maar dit is niet de manier. Ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven iets had wat op buikgriep leek.
Hoewel er zoiets bestaat als de ziektewet wilde ik daar geen gebruik van maken. Ik weet wel dat ziek, ziek is, maar toch. Met donderdag en vrijdag als vrije dagen in het vooruitzicht zwoegde ik mijn werkweek door. En de woensdag was dan ook een enorme opluchting. Eindelijk rust!
Donderdag was ik, ondanks een onrustige nacht van herhaaldelijk toiletbezoek, vroeg opgestaan. Ik zat op de bank en dacht ineens aan de wijze woorden van mijn ene oma. Die had mij vroeger gezegd dat het lichaam wel eens moest huusschonen. Dat betekent dat je lichaam zichzelf dus helemaal van binnen moet reinigen middels overgeven of diarree.
Op vrijdag drong een andere gedachte zich aan mij op. Ik had zin in cola. Mijn andere wijze oma had mij altijd gezegd dat je medicijn was wat het eerste in je op kwam, hoe stom ook. Ik schonk een glas cola in en dacht met een grijns op mijn gezicht aan mijn beide oma’s.
Geef als eerste een reactie