Het duurt nu niet lang meer en dan opent de nieuwe McDonalds in Ter Borch. Het heet dan wel Ter Borch, maar ik noem het Hoogkerk. Dan weet iedereen waar ik het over heb. Het is een beetje dubbel, een McDonalds zo vlakbij huis. Ikzelf kan een hamburger nog wel weerstaan. En als ik moeite doe kan ik ook nee zeggen tegen een bak ijs met M&M’s erin. Ik maak me meer zorgen om mijn zoon en zijn vriendin. Die rijden te pas en te onpas met mijn auto de straat uit om ’s avonds nog een warme snack te scoren. Ze zijn volwassen dus verbieden heeft geen enkele zin. Ze lachen me uit als ik ze een appel aanbied. Nu heb ik nog een troef in handen die ik straks kwijt ben. Mijn auto. Als ik die niet wil uitlenen kunnen ze geen kant op. Dus voor hun eigen bestwil zeg ik dan ook af en toe nee. Er was zelfs een keer dat ze daarop zuchtend en tergend langzaam hun schoenen aandeden met het dreigement dat ze dan wel op de fiets gingen. Ja echt, dit zijn volwassen kinderen! Na tien minuten veters strikken gingen de schoenen weer uit en had ik gewonnen.
Maar nu dus hamburgers en kipjes aan het eind van de straat. Vanaf de kerst kunnen ze daadwerkelijk op de fiets, zonder zich al teveel in te spannen. Ik hou mijn hart vast.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel een heel mooi pand vind. Op een goeie locatie ook. Uitkijkend over de Onlanden frietjes eten. Ik ga er absoluut een keer heen.
Het wordt sowieso wel een pittig maandje. De oliebollenkramen schieten als paddestoelen uit de grond. De winkels liggen vol met lekker eten. Kant en klaar eten ook nog. Waar ik eerder geen zin had om eerst een hapje klaar te maken, schuif ik het nu zo mijn winkelkar in. En thuis schuif ik het zo naar binnen. Drie keer raden wat mijn goede voornemen zal zijn 1 januari…
Geef als eerste een reactie