Een taaldingetje
Elke week zijn er een aantal klusjes die ik uitstel tot op het allerlaatste moment. Deze column is daar één van. Aan de ene kant wacht ik op vers nieuws waar ik iets over kan melden. En aan de andere kant zit ik gewoon te wachten. En dan is het dinsdagochtend. Schrijven is nog niet zo makkelijk als je zou denken. Nadat ik een schrijftest heb gedaan bleek ik te schrijven op B1 niveau. Dat is een niveau dat ongeveer 80 procent van de lezers goed kan begrijpen. Er zijn ook A en C niveaus maar dit ligt mooi in het midden. Ik mag dus stellen dat ik duidelijk op de hoogte ben van de Nederlandse taal.
Dus niet! Er is kennelijk een hele nieuwe woordenschat waar ik maar weinig van weet. Dat schijnt door mijn leeftijd te komen. Ik vond mijn nieuwe broek mooi en mijn zoon vond hem dik! Pardon? Ja, dik! Dik is dus het nieuwe vet. Vet was eerst gaaf! Er komen dagelijks nieuwe woorden bij. En ik wil wel eens weten wie het allemaal verzint. Zo is een feestje een fissa, schoenen zijn pattas en een Nederlander is een tatta. Tot hier wil ik best meedoen met alle nieuwe woorden die uitkomen, al wordt het sneu gevonden door de jeugd als dertig plussers dit proberen.
Wat ik echt hilarisch vind is dat je al deze woorden dus moet uitspreken met een zwaar accent. En wel zo dat je de letter Z echt goed laat horen. En het hoeft niet eens altijd iets zinnigs te zijn. Na elke zin volgt een ‘je weet Zelf.’ Niet bepaald mijn ding zeg maar.
In december is er in de stad het eerste Groninger dictee. Er stond bij; De winnaar van het Grode Grunneger Dictee wordt beloond mit n dikke, vedde pries! Dus loat joe nait nuigen, moar dou mit!
Voor wie het maar leuk vindt!
Geef als eerste een reactie