Het is vrijdagochtend als ik op mijn werk kom en mijn eerste kopje koffie nuttig. Johan Derksen heeft zich onlangs uitgelaten over het feit dat ‘homo’s maar gewoon uit de kast moeten komen’. Niks nieuws zou ik zeggen. Derksen die een opmerking maakt waar iedereen met hele lange tenen, en dat zijn er genoeg in de huidige maatschappij, weer eens over valt.
Dat eerdergenoemde kopje koffie komt bijna weer omhoog als ik de column van Thijs Zonneveld in het Algemeen Dagblad lees. Hij reageert op de uitspraken van de analyticus en wil daarmee gemakkelijk scoren.
Het is zeker niet allemaal even gepolijst wat er uit de monden van de mannen van VI komt. Waarheid als een koe, maar ik weet zeker dat het overgrote deel van de homoseksuelen in Nederland het niets uitmaakt wat ‘de snor’ over hen zegt. Iedereen met een beetje gezond verstand weet namelijk dat alles wat er aan die blauwe tafel gezegd wordt met een grote korrel, dan wel een zak zout genomen moet worden.
‘’We live in a sensitive world where everybody wants to be a victim’’, zei een Amerikaanse vriend van me ooit en dat is precies hoe ik ernaar kijk. Iedereen die zichzelf om het minste of geringste tot slachtoffer bombardeert. Als Derksen het symbool is van de verhuftering van de maatschappij, dan is Zonneveld het symbool van de slachtoffersamenleving.
Ik raad daarom Thijs, en iedereen die over deze kwestie valt, aan om zondagmiddag in een voetbalkantine in de buurt te gaan zitten. Ik kan jullie vertellen dat er daar niet veel anders wordt gesproken dan aan de tafel van VI. Essentieel detail daarbij is dat het in een voetbalkantine ook zeker niet uitmaakt of je zwart of wit, homo of hetero, dik of dun bent.
Leef en laat leven zeg ik altijd. Laat Derksen z’n opmerkinkjes maken, laat homo’s lekker op hun eigen manier uit de kast komen, maar maak je niet zo druk man. Alsjeblieft.
Geef als eerste een reactie