Elke vereniging begint met een bepaalde doelstelling aan het nieuwe seizoen. De moeilijkheid is vaak dat je de kracht van je tegenstanders in zo’n vroeg stadium niet weet. Uit het verleden staat je de kracht nog wel bij van de tegenstander maar je weet nagenoeg niet of de krachten, door mutaties, van die ploegen zijn afgenomen of integendeel zijn toegenomen. Een voorspelling is vaak koffiedik kijken. Nu bijna de helft van het seizoen 2018/2019 erop zit kan de trainer enigszins beoordelen over welke kwaliteiten de tegenstanders beschikken. Daar kun je als trainer de aanpak, in de tweede helft van het seizoen, enigszins op instellen. . Bovendien kun je beoordelen welke tekortkomingen/pluspunten in het eerste deel bij hun eigen team aan het licht zijn gekomen. Voor wat betreft de tekortkomingen is het, zowel voor de trainers en nog meer voor de spelers, zaak om, in deze voetballoze periode, de puntjes op de i te zetten.
PKC’83 – assistent-trainer Robert Groninger:
“We hebben een wisselvallige eerste seizoenshelft gespeeld. Met veel nieuwe mensen, zijn we begonnen aan het seizoen 2018/2019. Het uitgangspunt was om ons in een gewenningsjaar bij de eerste vijf te plaatsen en daar staan we op dit moment. In dat opzicht kunnen we tevreden zijn. Over het vertoonde spel waren we soms te spreken maar bij vlagen was het zeker van een minder kaliber. Daarentegen speelden we ook duels waar we wel op voorsprong kwamen maar die werd heel simpel weer weggegeven. Je verwacht dan dat de spelers die al langer bij ons meelopen opstaan en de onervaren spelers bij de hand nemen. daarin zijn we iets tekort geschoten. Dit heeft ons enkele punten gekost. Ondanks dit zien we het team toch geleidelijk aan groeien. Onze ambitie is om in dit overgangsjaar in ieder geval bij de top vijf te eindigen en stiekem hopen we op meer”.
Het trainersduo Benny de Jong en Robert Groninger hebben de 1e selectie van PKC’83 ook het volgende seizoen ( 2019/2020) onder hun
hoede.
Pelikaan S – trainer Freddy Strating:
“We hebben natuurlijk een geweldige eerste seizoenshelft gespeeld. Als je van de twaalf wedstrijden er 11 in winst omzet en je speelt één gelijk blijft er voor de trainer weinig reden over tot ontevredenheid. Wat ons in de speelduur nog wel wil overkomen is dat we in fases te speels, te gemakzuchtig, spelen. Daardoor geef je de tegenstander de gelegenheid om weer in de wedstrijd te komen. Na ik heb begrepen is dit in de vorige seizoenen ( 2017/2018 is daar een klinkend voorbeeld van) regelmatig voorgekomen. Zover is het tot de winterstop nog niet gekomen. Er blijven voor de trainer altijd wel verbeterpuntjes en daar ben je als trainer dan ook mee bezig om die tot een minimum te realiseren. Terugkijkend op de tot nu gespeelde wedstrijden kun je stellen dat het team in zijn totaliteit een perfecte eerste seizoenshelft ( alvorens de returns voor Pelikaan S nog de uitwedstrijd tegen The Knickerbockers op 19 januari/het Zernike-complex) heeft afgewerkt en daar mag je de ploeg best mee complimenteren. We kijken met vertrouwen uit naar de tweede seizoenshelft. De ploeg heeft de kwaliteit en is ervaren genoeg om zich te realiseren dat er nog een lange weg te gaan is. Ons doel is om nu eindelijk eens te promoveren naar de eerste klasse. Gezien de grote puntenvoorsprong ( Pelikaan S 34 uit 12 en de nr. twee 23 uit 11) die we in de eerste helft hebben bewerkstelligd, lijkt me dit een zeer reëel uitgangspunt”.
“Voor wat de districtsbeker betreft hebben we met Staphorst ( koploper in de hoofdklasse B/za.) als tegenstander wel een hele sterke tegenstander getroffen. Dit spreekt mij wel aan. Je kunt als tweede klasser vrijuit spelen en laten zien dat je over goede voetballers met een goede instelling beschikt. We gaan onze huid duur verkopen.
Pelikaan S en trainer Freddy Strating hebben nog geen gesprek gehad betreffende een, eventuele, contractverlenging.
HFC’15 – teammanager Rutger Paas:
“Over de eerste helft van het seizoen zijn we qua resultaten snel uitgesproken. Het begon nog niet eens zo slecht. We verloren de eerste wedstrijd van het seizoen op het nippertje (2-3) van de Griffioen. In de wedstrijd daarna speelden we met 3-3 gelijk tegen, later bleek dit de concurrent voor de rode lantaren, Omlandia. Daarna werden we zeven wedstrijden lang, voornamelijk in de eerste 20 minuten, finaal van de mat gespeeld en kregen met ruime cijfers een draai om de oren. Elke keer gaf de toenmalige trainer Frans Brouwer aan zijn manschappen de opdracht om compact te spelen om maar zo min mogelijk ruimte aan de tegenpartij te verschaffen. Met die intentie gingen de spelers ook de wei in en in de eerste minuten hielden zich ook aan de afspraken. Vaak was het maar van korte duur en liep nagenoeg iedereen uit de positie. Hiermee maakten ze het de tegenstander wel heel gemakkelijk. Die profiteerden gedecideerd van die goedgeefsheid en straften dit meedogenloos af. Het was om moedeloos van te worden.
Dit alles leidde tot de trieste aftocht van trainer Frans Brouwer. In zijn optiek was het beter om iemand anders als trainer voor de groep te zetten en bood met alle goede bedoelingen zijn ontslag aan. Hij clubman in hart en nieren hoopte op die manier een schokeffect teweeg te brengen. Het ontslag ( in mijn ogen onterecht) van Frans Brouwer heb ik ervaren als een dieptepunt en ik denk niet dat ik de enige ben. Gezien het vertoonde spel in de laatste twee wedstrijden voor de winterstop (met interim trainer Johan Middel aan het roer – redactie.) is het seizoen nog niet gespeeld. Deze duels hebben laten zien dat er nog mogelijkheden zijn om de weg omhoog te bewandelen.
Tegen Klazienaveen haalden we met dezelfde manier van spelen, als het duel daarvoor, de eerste overwinning binnen. Dit geeft de burger weer moed. Misschien dat door de overwinning de vonk overslaat en doet het besef terugkeren dat met gedisciplineerd, compact spel en keihard werken nog meer punten aan ons totaal toevoegen. We moeten in ieder geval de intentie hebben om er met de strijdwijze , in de laatste duels getoond, punten binnen te halen. hebben. We moeten er met zijn allen de schouders onder willen zetten dan zien we het einde van de rit hoe de vlag erbij hangt”.
Per directe ingang heeft het bestuur van de HFC’15 een opvolger van de op eigen verzoek vertrokken trainer Frans Brouwer ( zijn taken zijn een tijdje waargenomen door de trainer van de 2e selectie Johan Middel, die zich na de aanstelling van de nieuwe trainer weer gaat wijden aan zijn oorspronkelijke taak) de in voetbalkringen niet onbekende, ex-FC Groningen speler, de Braziliaan Hugo Alves Velame. Naast het shirt van de Trots van het Noorden gedragen te hebben, kwam hij uit voor CR Flamengo en de BV Veendam. Na zijn actieve voetbalcarrière heeft hij zich gestort op het trainersvak. In die hoedanigheid heeft hij enkele jaren jeugdselecties van de Trots van het Noorden onder zijn hoede gehad. Ook is hij heel even trainer geweest van het ambiteuze Pelikaan S.
Aduard 2000- trainer Henk Alssema:
“We veronderstelden van tevoren al dat het voor ons een zwaar seizoen zou worden. Uiteraard wil je zo hoog mogelijk eindigen maar als je realistisch bent is een plaats in de middenmoot, met de smalle selectie ( zonder een sterkhouder/spelbepaler/leider in het veld Mathijs van Beusekom) die we tot onze beschikking hebben, het hoogst haalbare. Hierin mis je iemand met de leidinggevende capaciteiten als die van Mathijs van Beusekom. Dit zie je bijna wekelijks terug in de wedstrijden. Het oogt allemaal wat onervaren, onrustig en het mist vaak zuiverheid. Daarnaast hebben we nog wel een paar goede wedstrijden gespeeld maar hierin gaf je de punten in de slotfase weg. Kort samen gevat zo slecht was het eerste deel van de competitie helemaal nog niet maar op de beslissende momenten mis je de koelbloedigheid en de ervaring om het geheel tot een goed einde te brengen. Nu het steeds meer een eenheid wordt zijn we optimistisch gestemd voor het vervolg van het seizoen na de winterstop. Als we de groei door kunnen trekken, daar gaan we met zijn allen voor, is een achtste plaats of misschien wel hoger zelfs haalbaar.
Aduard 2000-trainer Henk Alsema vertrekt aan het einde van het seizoen. Zijn opvolger is bij ons ( op dit moment) nog niet bekend. De gesprekken zijn nog gaande.
Zuidhorn-trainer Kees Bouma:
“Buiten dat we een prima seizoen draaien is het voor een trainer prettig om te kunnen constateren dat een aantal jonge spelers die, vanwege tot nu constant
blessureleed bij de selectie zijn gekomen zich zeer goed ontwikkelen. Dit is de positieve keerzijde van het blessureleed. Er is ons tot nu toe in blessure-opzicht maar weinig bespaard gebleven. Het team heeft zich, ondanks de tegenvallers, tot de winterstop zeer goed gemanifesteerd. Je doet mee om de prijzen in een zeer sterk veld met clubs als Groen Geel, LTC ( de beste ploeg die wij tot nu toe zijn tegen gekomen), SC Loppersum ( koploper) en Be Quick 1887. Daar hebben we ons met goed voetbal en niet te vergeten met keihard werken tussen genesteld. Daar kan nog aan toegevoegd worden dat we, met als topschutter Jaap Jacobs, een behoorlijke moyenne ( gemiddeld 3+ doelpunten per duel) halen betreffende het verzilveren van kansen We zijn zeer content met de tweede plaats op de ranglijst die wij, nagenoeg ( er volgt alleen nog een thuisduel, op zaterdag 19/1, tegen Be Quick alvorens de returns plaatsvinden), halverwege het seizoen als naaste belager van koploper Loppersum innemen.
Alleen LTC was, in ons onderling duel, voor ons een maatje te groot.
Voor het vervolg van de competitie ben ik zeer optimistisch. Je kunt een beetje inschatten uit wat voor soort hout de tegenstander is gesneden. Daar kun je je strijdwijze
enigszins op aanpassen met aanvallende intenties. Het besef leeft bij de groep dat het heel zwaar zal worden maar we willen tot het einde van het seizoen meestrijden voor de prijzen die recht geven op promotie.
Na dit seizoen zegt Kees Bouma, na 30 jaar, bij vele verenigingen, als trainer te hebben gefunctioneerd, het trainersvak vaarwel. Zijn plaats wordt, met ingang van het seizoen 2019/2020, ingenomen door, de momenteel nog bij zondag 2e klasser FC Lewenborg werkzame, Bob Pontjodikromo.
door Henk Hazekamp
Geef als eerste een reactie